Το πρωί της 5^ης Αυγούστου 2013, το κράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς  του, διοργανώνει άλλη μια υπερπαραγωγή εκκένωσης κατειλημμένων χώρων. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο του είναι η πόλη της Πάτρας και συγκεκριμένα οι καταλήψεις του Παραρτήματος,  το Μαραγκοπούλειο και το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ. Με μια συγχρονισμένη επιχείρηση απαρτιζόμενη από μπάτσους, ρουφιάνους και τσιράκια του δημάρχου, οι «εστίες ανομίας» της Πάτρας  περνούν στα χέρια του φασιστικού κράτους, και σφραγίζονται οι είσοδοι των χώρων με τούβλα.  Κατά τη διάρκεια των εισβολών της αστυνομίας συνελήφθησαν  5 άτομα, που βρίσκονταν μέσα στο Μαραγκοπούλειο και αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, των διακεκριμένων φθορών, της παράβασης του νόμου περί όπλων και της απείθειας, ενώ έγιναν και έντεκα προσαγωγές αλληλέγγυων που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την κατάληψη.

Η κατάληψη του Παραρτήματος του πανεπιστημίου στο κέντρο της πόλης είναι ένας χώρος άρρηκτα συνδεδεμένος με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της τοπικής κοινωνίας.  Κατελήφθη για πρώτη φορά το Νοέμβρη του ’73, εν μέσω της εξέγερσης ενάντια στη χούντα, έγινε κέντρο του αντιδικτατορικού αγώνα και έκτοτε αποτέλεσε επίκεντρο πολύμορφων κοινωνικών αντιστάσεων, καθώς  φιλοξενούσε μεγάλο μέρος κινηματικών διαδικασιών (συνελεύσεις, εκδηλώσεις, ραδιοφωνικός σταθμός κ.α). Το Μαραγκοπούλειο βρίσκεται υπό κατάληψη από τον Οκτώβρη 2010,  στο εγκαταλελειμμένο εδώ και δεκαετίες κτήριο του παλιού ΠΙΚΠΑ. Το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης «Πέρασμα», το καταλαμβάνει και το επιτάσσει για να καλύψει ανάγκες του αγώνα για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Η πρώτη εισβολή των μπάτσων στην κατάληψη έγινε το Δεκέμβρη του 2010, ωστόσο με την επιμονή των καταληψιών και των αλληλέγγυων, το κτήριο ανακαταλήφθηκε τρεις μέρες μετά. Στο χώρο της κατάληψης λειτουργούσε αυτοοργανωμένο καφενείο, δανειστική βιβλιοθήκη και βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων, και έχουν διοργανωθεί αρκετές εκδηλώσεις, συζητήσεις και προβολές.

Η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις της Πάτρας ούτε τυχαία είναι, ούτε μη αναμενόμενη. Είναι η  συνέχεια του κατασταλτικού έργου, που ξεκίνησε πριν 1 χρόνο, με την εκκένωση της δημοτικής αγοράς στην Κυψέλη και της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη. Συνεχίστηκε με τις εισβολές και εκκενώσεις σε villa amalias, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ και κατάληψη Σκαραμαγκά, και τερμάτισε προσωρινά με την εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη.  Ο καινούριος  γύρος καταστολής όμως άνοιξε τον προηγούμενο μήνα με την εισβολή και την εκκένωση της κατάληψης στο ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, «κελί της ελευθερίας», και τώρα συνεχίζεται στην Πάτρα. Η επίθεση στους χώρους αγώνα και αντίστασης, στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και τις καταλήψεις, αποτελεί μια ξεκάθαρα κεντρική πολιτική απόφαση και έχει ως στόχο να πλήξει τις δομές και υποδομές του ανταγωνιστικού κινήματος, να εξοντώσει υλικά και ηθικά τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, που αποτελούν το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, αλλά κυρίως να εντείνει το Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης, και να εδραιώσει το δόγμα μηδενικής ανοχής ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, που αντιπαλεύουν την κυριαρχία και τη βίαιη επέλαση της πάνω στις ζωές μας.

Είναι γεγονός ότι ο φασισμός εδραιώνεται  και δείχνει απροκάλυπτα το πρόσωπο του. Η μόδα της ακροδεξιάς οδήγησε τους «δεξιούς νεοδημοκράτες» να στραφούν ακόμη δεξιότερα παίζοντας παιχνίδι με τη χρυσή αυγή, για το ποιος είναι  ο πιο φασίστας. Ένα παιχνίδι παραλόγου πάνω στις πλάτες αγωνιζόμενων ανθρώπων, ταλαιπωρημένων μεταναστών, εξαθλιωμένων ανέργων, κακοπληρωμένων εργαζομένων και απολυμένων, που ξαμολούν τα σκυλιά, τους μπάτσους να καταστείλουν ότι προκαλεί αντίδραση.

Οι αυτοοργανωμένοι χώροι,  μέσα στους οποίους αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, η αμοιβαιότητα, η αυτοδιαχείριση,  η συντροφικότητα, η πολιτική ζύμωση, η ίδια η ζωή, δεν είναι απλά και μόνο μερικά ντουβάρια.  Το κράτος μπορεί να τους σφραγίσει, να τους γκρεμίσει ή να τους αφήσει να ρημάξουν. Επ’ ουδενί όμως δεν μπορεί να σφραγίσει τις ιδέες μας. Να ανακόψει τον αγώνα για ζωή και ελευθερία. Είμαστε και θα είμαστε ο παντοτινός του εφιάλτης μέχρι τη μέρα που οι καταπιεσμένοι  θα ανοίξουν το δρόμο για την αταξική κοινωνία της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης. Τον δρόμο για τον κομμουνισμό και την αναρχία!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΕΚΙ ΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

                LOCOS DEL PUEBLO

 ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

    Χρειάστηκαν 38 μέρες απεργίας πείνας του αναρχικού Κώστα Σακκά, για ν’ αποφασίσει το Συμβούλιο Εφετών την αναστολή της προσωρινής του κράτησης. Χρειάστηκε να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του και τη ζωή του,  για να κερδίσει αυτό που δικαιούνταν δεκατρείς μήνες πριν.

Στα πλαίσια των κατασταλτικών του πειραμάτων, το κράτος έδειξε για μια ακόμα φορά ότι μπορεί ανενόχλητα να παραβιάζει το ίδιο του το σύνταγμα. Έδειξε ότι για να κερδίσει την ελευθερία του ο κάθε διωκόμενος αγωνιστής, θα πρέπει να φτάσει στα όρια του θανάτου. Η κρατική εξουσία χωρίς πια την ανάγκη καμιάς νομικής τεκμηρίωσης, επιβάλλει εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, προκειμένου να φιμώσει οτιδήποτε της είναι πολιτικά αντίθετο.

Η προφυλάκιση με σκοπό την πρόληψη τέλεσης νέων αδικημάτων είναι ήδη κατοχυρωμένο και αποτελεσματικό όπλο στα χέρια της εξουσίας, μιας και της επιτρέπει να φυλακίζει τον οποιονδήποτε, με μοναδική προϋπόθεση την κατασκευή ενός κατηγορητηρίου. Έτσι, η αδικαιολόγητη παράταση της πέραν του 18μηνου προφυλάκισης, ανοίγει το δρόμο στο να ακολουθούνται παρόμοιες πρακτικές για κάθε διωκόμενο αναρχικό, για κάθε διωκόμενο πολίτη.

Υποταγμένο στις ίδιες πολιτικές σκοπιμότητες που επέβαλαν το κουρέλιασμα του, το Συμβούλιο Εφετών που αναγκάστηκε ν’ αποφυλακίσει τον Κ. Σακκά, επέβαλε περιοριστικούς όρους  που όμοιούς τους δεν έχουμε ξαναδεί.

• Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα: όρος που επιβάλλεται παγίως.
• Εμφάνιση κάθε βδομάδα και συγκεκριμένα κάθε Δευτέρα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του: συνήθως βάζουν ανά δεκαπενθήμερο.
• Χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ: ποσό απλά εξοντωτικό.
• Υποχρεωτική διαμονή στη διεύθυνση κατοικίας του: προκλητικός όρος που παλαιότερα δεν επιβαλλόταν.
• Απαγόρευση εξόδου από την Αττική.
• Αφαίρεση διαβατηρίου και ταυτότητας : όρος που θα  έχει ως αποτέλεσμα κάθε φορά που  θα του γίνεται έλεγχος από τους μπάτσους, να περνάει κάποιες ώρες στο τμήμα, έτσι για την πλάκα τους.
• Απαγόρευση συνάντησης και κάθε μορφής επικοινωνίας με συγκατηγορουμένους του: όρος που του  στερεί το δικαίωμα να καθορίσει μαζί με τους συγκατηγορούμενούς του την υπερασπιστική τους γραμμή, γεγονός που συνιστά παραβίαση του άρθρου 6 της Ε.Σ.Δ.Α.

    Έφτασαν να επιβάλουν αυτό το αποκρουστικό πακέτο περιοριστικών όρων, υποχωρώντας μπρος στο πρωτόγνωρο κύμα  αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε εγχωρίως αλλά και διεθνώς, με αφορμή την απεργία πείνας που πραγματοποίησε.

Για να δικαιολογήσουν τους δικαστές που κουρέλιασαν το ίδιο το αστικό σύνταγμα, μετατρέποντας το 18μηνο σε 36μηνο και την πολιτική ηγεσία που παρήγγειλε αυτό το δικαστικό πραξικόπημα, αποφάσισαν την αποφυλάκισή του για λόγους υγείας!

Ο Κ. Σακκάς ποτέ του δεν αρνήθηκε τη σχέση του με τον οπλισμό που βρέθηκε, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μέλος της ε.ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, γεγονός που έχει δηλώσει και η ίδια. Τα δε όπλα που βρέθηκαν στην κατοχή του δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε καμιά προηγούμενη ενέργεια. Αυτή λοιπόν την υπόθεση της απλής οπλοκατοχής, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τη φούσκωσαν, μιας και ο τότε υπουργός ήθελε πάση θυσία να καταχωρήσει “εξάρθρωση ε.ο.” στο πολιτικό του βιογραφικό.

Η επίθεση της εξουσίας προσωποποιείται στον Κ. Σακκά, αλλά στην ουσία στοχεύει προς όλους τους αντιστεκόμενους ανθρώπους. Γιατί κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να παραιτηθούν, και συνεχίζουν να παλεύουν με όποιο κόστος έχουν οι επιλογές τους και όποιο ρίσκο έχουν οι αποφάσεις τους.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

LOCOS DEL PUEBLO

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.
Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.
Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.
Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.
Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν – όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της – πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.
Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση – παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση – αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε – όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε – πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν… Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον “κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία”(!).
Στις 6/4 του ’12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου – δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά – αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά – Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε – βάση του νόμου πάντα – να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).
Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.

Ουσιαστικά, οι εξοντωτικές προφυλακίσεις που επιβάλουν μία παρατεταμένη συνθήκη αιχμαλωσίας, αποτελεί αντιστάθμισμα για τα σαθρά και πρόχειρα μαγειρεμένα κατηγορητήρια, τα οποία ότι και να κάνουν, αδυνατούν να αποτρέψουν το “ξεφούσκωμα” τους στις δικαστικές αίθουσες παρά το ειδικό καθεστώς που τις χαρακτηρίζει (από κάθε άποψη). Όποιος έχει περάσει απ’ αυτές έστω και για λίγο, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
Είναι ξεκάθαρη πλέον η τακτική τους και προδίδει την εκδικητική τους σκοπιμότητα. Ναι είναι αλήθεια, το κράτος εκδικείται τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τους εκδικείται αλλά ποτέ δεν τους αναγνωρίζει. Ποτέ δεν το έκανε άλλωστε. Πράκτορες και προδότες τότε, τρομοκράτες και εχθρός της κοινωνίας τώρα.
Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα, διανύει μεταπολιτευτικά την κρισιμότερη και ασταθέστερη περίοδο, εξαιτίας των εγχώριων συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Είναι επίσης γεγονός πως η καταστολή και γενικά η αυταρχική στάση του κράτους, είναι το “τελευταίο χαρτί” που έχει στα χέρια του, προκειμένου να διασφαλίσει την υποτελή κοινωνική ειρήνη και το να αποτρέψει, η γενικευμένη αντίδραση να εκφραστεί με οργανωμένες και ουσιαστικότερες εξεγερτικές μορφές.
Ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών έχει ομολογήσει πως πρώτη φορά καλείται κυβέρνηση να εφαρμόσει τόσο ακραία μέτρα σε περίοδο ειρήνης.
Οι νόμοι οι οποίοι ανέκαθεν εκφράζανε τη βούληση των ισχυρών, σήμερα δεν αρκούν για τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος μπροστά σ’ αυτά που καλούνται να διεκπεραιώσουν υπηρετώντας το.

Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου…
Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.

 

“Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής”.

Πάμπλο Νερούντα

 

Σακκάς Κώστας

A΄ πτέρυγα Κορυδαλλού

Στην περιοχή της Β.Α Χαλκιδικής λειτουργούν μεταλλεία από τον 6^ο π.Χ. αιώνα περίπου. Μόλυβδος, ψευδάργυρος, ασήμι, εξορύσσονται από τις περιοχές  της Ολυμπιάδας, της Στρατονίκης,  και των αρχαίων Σταγείρων.

Η σύγχρονή τους ιστορία είναι συνυφασμένη με κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες. Ήδη μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (ΑΕΕΧΠ&Λ), περνά στα χέρια του Μποδοσάκη-Αθανασιάδη. Το ’77 ξεσπά πολύμηνη απεργία. Εργατικά ατυχήματα, άθλιες συνθήκες εργασίας, πνευμονοκονίαση και εργοδοτική τρομοκρατία, οδηγούν τους μεταλλωρύχους σε εξέγερση. Απολύσεις, απεργοσπάστες μεταφερόμενοι από άλλες περιοχές και ξυλοδαρμοί από τη μεριά της αστυνομίας, καταστέλλουν τελικά τις κινητοποιήσεις.

Τη δεκαετία του ’80 μετά από έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, ακυρώνεται η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας μεταλλουργίας Χρυσού.

   Το ’03, το ενεργητικό των μεταλλείων Κασσάνδρας, περιουσία της εταιρείας TVX HELLAS AE από το ‘95, αγοράζεται από το Ελληνικό Δημόσιο έναντι 11 εκ. ευρώ και σε μια νύχτα μεταβιβάζεται στην εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ, στην ίδια τιμή. Επιπλέον “δώρο” του κράτους στη συγκεκριμένη εταιρεία είναι κάτι παραπάνω από 15 εκ. ευρώ, για τον εκσυγχρονισμό και την οργάνωσή της.

Όλα τα παραπάνω ήταν σε απάντηση των αγώνων των κατοίκων οι οποίοι  μέσω συντονιστικών επιτροπών, σαμποτάζ, καθώς ταυτόχρονα και δικαστικό αγώνα με προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, είχαν κερδίσει την παύση λειτουργίας του μεταλλείου της Ολυμπιάδας.

   Σήμερα η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ ανήκει κατά 95% στην Καναδική εξορυκτική εταιρεία ELDORADO GOLD, ενώ το 5% ανήκει στην εταιρεία ΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα. Ενώ παραχωρήθηκε από το κράτος έναντι 11 εκ. ευρώ, η αξία των μεταλλευμάτων της εκτιμάται στα 15,5 δις. ευρώ!

Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων είναι ένα ακόμη κρύο ανέκδοτο στην όλη υπόθεση. Σύμφωνα με πολλούς ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς και ιδρύματα, οι ελλείψεις στην τεκμηρίωσή της καθώς και τα ελλιπή επιστημονικά δεδομένα, οδηγούν πρακτικά στην απονομιμοποίησή της. Παρέμεινε στα συρτάρια του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής για 11 μήνες, μιας και η αρμόδια υπουργός αρνήθηκε να την υπογράψει. Η αντικατάστασή της από τον Παπακωνσταντίνου, θα σημάνει το τέλος του “γραφειοκρατικής” αυτής ανωμαλίας. Η Μ.Π.Ε. εγκρίνεται άμεσα…

Με βάση τους νόμους οι οποίοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των “επενδυτών”, κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα είναι πλέον απαγορευτική στην περιοχή, μιας και δίδεται άμεση προτεραιότητα στην μεταλλευτική βιομηχανία. Μια σειρά από οικονομικές δραστηριότητες όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, η δασοκομία, οι βιοκαλλιέργειες και οι υδατοκαλλιέργειες, γίνονται άμεσα απειλούμενες από την μεταλλευτική δραστηριότητα.

 

 

   Το “επενδυτικό σχέδιο” της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ, είναι κατ’ ουσία η αφαίμαξη και η αποστράγγιση ενός τόπου. Η διαδικασία της ανοικτής εξόρυξης και το εύρος των δραστηριοτήτων που προκρίνει το σχέδιο, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει μεταλλευτικό λιμάνι και 182 εκ. κυβικά στερεών αποβλήτων, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφισβητήσεων. Από την αρχή της λειτουργίας των μεταλλείων έως και σήμερα, έχουν εξορυχτεί 33 εκ. τόνοι. Τα επόμενα 25 χρόνια, σχεδιάζεται η εξόρυξη 380 εκ. τόνων περίπου!

Η πραγματοποίηση όλων των παραπάνω θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τους κατοίκους και το περιβάλλον. Οι εργαζόμενοι σε μεταλλεία έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης. Η παρουσία βαρέων μετάλλων στον ανθρώπινο οργανισμό, έστω και αν πρόκειται για πολύ μικρές συγκεντρώσεις, προκαλεί μια σειρά από ασθένειες όπως: ιογενείς λοιμώξεις, διατάραξη του παιδικού νευρικού συστήματος, ηπατίτιδες, αναπνευστικές διαταραχές, νεφρικές βλάβες, αναιμία, οξείες και χρόνιες δηλητηριάσεις, καρκίνο.

Η μεταλλευτική δραστηριότητα θα πλήξει επίσης ανεπανόρθωτα τους υδατικούς πόρους της περιοχής. Σήμερα τα μεταλλεία απορρέουν 350 κυβικά μέτρα νερού ανά ώρα, ποσότητα που αντιστοιχεί στις ανάγκες 40.000 ανθρώπων. Η μελλοντική άντληση εκτιμάται ότι θα εκτοξευθεί κατ’ ελάχιστο στα 480 κυβικά ανά ώρα. Θεωρείται δεδομένο ότι θα υπάρξουν φαινόμενα υφαλμύρισης του νερού, και ότι τα υπόγεια ύδατα του όρους Κάκαβος θα επιφέρουν μόνιμη ρύπανση ύστερα από την διαδικασία απαναδιοχέτευσης τους.

Το έδαφος, από την άλλη, θεωρείται μη ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Η ρύπανση στα εδάφη που είναι κοντά σε περιοχές μεταλλευτικής δραστηριότητας παραμένουν ρυπασμένα για δεκαετίες ή ακόμη και εκατονταετίες, μετά τη διακοπή της λειτουργίας των μεταλλείων. Το έδαφος γίνεται πλέον ακατάλληλο για τη ανάπτυξη οργανισμών και ως υπόστρωμα για την ανάπτυξη φυτών. Η εκτεταμένη ξήρανση και οι διαβρώσεις θα αποτελέσουν ένα φυσικό επακόλουθο.

    Όσον αφορά το οικοσύστημα της περιοχής, θα δεχθεί και αυτό με τη σειρά του σφοδρή επίθεση. Το 90% της περιοχής επέμβασης καλύπτεται από αρχέγονο δάσος πλούσιο σε χλωρίδα και πανίδα με σπάνια και ταυτοχρόνως αυστηρά προστατευόμενα είδη. Η βιοσυσσώρευση βαρέων μετάλλων είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, για την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων και τελικά για τον άνθρωπο. Η ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος είναι και αυτή αναπόφευκτη.

   Τέλος, έχει υπολογιστεί πως η εκπομπή αιωρούμενων σωματιδίων θα ξεπερνά κατά πολύ  τα επιτρεπόμενα όρια και πως η παραγωγή σκόνης μεταλλεύματος θα περιέχει μεγάλες συγκεντρώσεις θειούχων ενώσεων βαρέων μετάλλων. Οι ατμοσφαιρικοί αυτοί ρύποι προβλέπεται πως θα μεταφέρονται σε μεγάλες αποστάσεις (όπως για παράδειγμα μεταφέρεται η σκόνη από την έρημο Σαχάρα σε αποστάσεις χιλιάδων χιλιομέτρων).

 

 

Στην συντονισμένη αυτή επίθεση κυρίαρχων και κράτους, οι κάτοικοι των περιοχών αντιστέκονται.

 

Απέναντι στην πρόταση της οικολογικής καταστροφής και της οικονομικής εκμετάλλευσης, οι κάτοικοι μάχονται και αντιδρούν.

 

Απέναντι στον όρκο σιωπής, στη δήλωση υποτέλειας σε κεφάλαιο και κράτος, στην Πρετεντεροποίηση της ενημέρωσης, προτάσσουμε την αντιπληροφόρηση και την κοινωνική αφύπνιση.

 

Απέναντι στην πολιτική του “διαίρει και βασίλευε”, της βίαιης καταστολής, της ποινικοποίησης των εξεγερμένων, προτάσσουμε την αλληλεγγύη, τη συσπείρωση, την κοινωνική απελευθέρωση.

 

   Απέναντι στον δήθεν μονόδρομο της “ανάπτυξης” μέσω της εισροής “ξένων κεφαλαίων”, προτάσσουμε την αυτοδιαχείρηση και αυτοοργάνωση των μεταλλείων, μέσω ήπιων και φιλικών προς το περιβάλλον τρόπων εξόρυξης.

 

   Στο Χοντρό Δέντρο, στη Μεγάλη Παναγιά, στις Σκουριές, στην Ιερισσό, κάτοικοι και αλληλέγγυοι έχουν αποδείξει πως χάνονται μόνο, οι αγώνες που δε δίνονται ποτέ.

 

   Στην Κερατέα, στη Λευκίμμη, στο Ελληνικό, στην Πάρνηθα και στον Αχελώο, τοπικές κοινωνίες και αλληλέγγυοι έχουν αποδείξει πως οι αγώνες απέναντι στον Οικονομικό και Περιβαλλοντικό Ολοκληρωτισμό, είναι αγώνες που κερδίζονται.

 

Απ’ άκρη σ’ άκρη, σε όλη τη χώρα , οι εστίες αντίστασης απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και ασυδοσία, αυξάνονται συνεχώς.

Ας καταλάβουν πως όσο προσπαθούν να επιβάλλουν το άδικο, τόσο θα μας βρίσκουν απέναντί τους.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ

 ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ Β.Α ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

 

αγώνα για

ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!