ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

“Την εμπιστοσύνη του ΣΥΡΙΖΑ στις Ένοπλες Δυνάμεις και την Ελληνική Αστυνομία, εξέφρασε ο Θοδωρής Δρίτσας τομεάρχης ‘Άμυνας του κόμματος.” Λίγα μόλις λεπτά μετά από τη δημοσιοποίηση των exit polls των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, η παραπάνω είδηση αφορούσε στην πρώτη επίσημη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

“Από αυτή τη στιγμή η χώρα έχει κυβέρνηση”, δηλώνει την επομένη ο αρχηγός του (συγκυβερνώντος) ακροδεξιού κόμματος, Καμμένος.

“Το Κράτος έχει συνέχεια”, λέει, μεταξύ άλλων, τρεις μέρες αργότερα ο υπουργός οικονομικών Βαρουφάκης, κατά την παραλαβή του υπουργείου.

“Ο κοινός μας αγώνας συνεχίζεται”, καταλήγει στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός Τσίπρας, αμέσως μετά την συμφωνία για την (κατ’ αρχήν) τετράμηνη παράταση του μνημονίου.

Το ελληνικό Κράτος, πιστός και τυφλός δούλος του, παγκοσμιοποιημένου πια, καπιταλιστικού συστήματος, βασιζόμενο έως χθες στο “καθεστώς έκτακτης ανάγκης”, την καταστολή και την αυταρχικότητα, επιχειρεί σήμερα να μεταλλαχθεί. Μετά από πέντε χρόνια φτωχοποίησης, εξαθλίωσης και εξευτελισμού του λαού, ύστερα από τη διάλυση κάθε μορφής κοινωνικής πρόνοιας, νιώθοντας το βάρος των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, των χιλιάδων αστέγων, των χιλιάδων αυτόχειρων στην πλάτη του και κάτω από την απειλή πως η ασφυξία της κοινωνίας θα πνίξει τελικά το ίδιο, αντιλαμβάνεται πως -σαν γνήσιο φίδι- πρέπει να αλλάξει δέρμα. Δεν παραλείπει όμως ταυτόχρονα να δηλώνει πως κάτω από το καινούριο του κοστούμι, παραμένει φίδι. Και όλοι ξέρουν πως τα φίδια τσιμπούν μόνο τους ξυπόλυτους…

Κοντά δυο μήνες λοιπόν μετά το “για πρώτη φορά Αριστερά”, οι μάσκες πέφτουν. Οι προεκλογικές εξαγγελίες μετατίθενται η μία μετά την άλλη στο απώτερο μέλλον ελέω “ορίζοντα τετραετίας”. Η ρήξη με τους κακούς δανειστές, δίνει τη θέση της στην αντικατάσταση της “Τρόικας” από τους “Θεσμούς”. Ο εγχώριος πόλεμος που υπόσχονταν τα επιφανή στελέχη της κυβέρνησης απέναντι σε μεγαλοεργολάβους, καναλάρχες και γενικότερη ντόπια οικονομική ελίτ, δίνει τη θέση της σε λογικές πάταξης της φοροδιαφυγής από τον απλό πολίτη/ρουφιάνο/φορολογικό κατάσκοπο. Οι αριστερές κορώνες περί διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας, μετατρέπονται σε άναρθρες κραυγές περιθωριοποιημένων “συνιστωσών”. Και η κατρακύλα, προφανώς στα μάτια των απατημένων/προδομένων ψηφοφόρων και μόνο, δεν έχει τέλος…

Απέναντι από το καλό (αριστερό) και το κακό (δεξιό) Κράτος, κατά το “πρότυπο” του καλού και κακού μπάτσου, στέκονται οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών της αστικής δημοκρατίας.

Οι, από τις 2 Μαρτίου, απεργοί πείνας Δ. Κουφοντίνας, Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιζόμενων Κρατουμένων και τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, αντιλαμβανόμενοι πως η “αλλαγή φρουράς” στη διακυβέρνηση του εξαθλιωμένου λαού δεν είναι παρά μόνο μια κίνηση τακτικής στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται, ζητούν την άνευ όρων δικαίωση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Τις τελευταίες ημέρες αρχίζουν απεργία πείνας και Τούρκοι κρατούμενοι, κρατούμενοι από τη φυλακή του Δομοκού σε ένδειξη συμπαράστασης, δύο κρατούμενες από τις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου, καθώς επίσης και ο κρατούμενος Μοχάμεντ-Σαιντ Ελτσιμπάχ, της ε1 πτέρυγας Δομοκού.

Τα αιτήματά τους είναι τα εξής:

• Κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄

• Άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας

• Άμεση απελευθέρωση της μητέρας των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και της συζύγου του δεύτερου και την παύση κάθε δίωξη εναντίων των συγγενικών και φιλικών τους προσώπων.

• Κατάργηση των ειδικών αντιτρομοκρατικών διατάξεων (άρθρα 187 και 187Α του Π.Κ.)

• Κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)

• Ακύρωση της εισαγγελικής διάταξης για βίαιη λήψη DNA και την οριοθέτηση στην χρήση και την επεξεργασία του σαν αποδεικτικού μέσου

Όσες και όσοι συνειδητοποιούν πως για να υπάρξει μία πραγματική… ελπίδα για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία, δεν μπορούν παρά να σταθούν με κάθε τρόπο (ηθικό, υλικό, κινηματικό) αλληλέγγυες/οι στον αγώνα αυτόν. Η δράση και η αλληλεγγύη, με αφορμή τον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων, είναι μία ευκαιρία να αποτελέσει την αρχή μιας κοινωνικής αντίστασης, ευκαιρία ανατροπής της λογικής της ανάθεσης και επομένως της αέναης υποταγής στους κάθε φορά και διαφορετικούς επίδοξους διασώστες, έχοντας ως τελικό στόχο την κοινωνική χειραφέτηση και αυτοδιεύθυνση.

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

στους κρατούμενους απεργούς πείνας

ΤΡΙΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ, 18.00, ΠΛ. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ, ΑΘΗΝΑ

ΛΙΒΑΔΕΙΑ

ΜΑΡΤΗΣ 2015

locos del pueblo,

αλληλέγγυες/οι

    Χρειάστηκαν 38 μέρες απεργίας πείνας του αναρχικού Κώστα Σακκά, για ν’ αποφασίσει το Συμβούλιο Εφετών την αναστολή της προσωρινής του κράτησης. Χρειάστηκε να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του και τη ζωή του,  για να κερδίσει αυτό που δικαιούνταν δεκατρείς μήνες πριν.

Στα πλαίσια των κατασταλτικών του πειραμάτων, το κράτος έδειξε για μια ακόμα φορά ότι μπορεί ανενόχλητα να παραβιάζει το ίδιο του το σύνταγμα. Έδειξε ότι για να κερδίσει την ελευθερία του ο κάθε διωκόμενος αγωνιστής, θα πρέπει να φτάσει στα όρια του θανάτου. Η κρατική εξουσία χωρίς πια την ανάγκη καμιάς νομικής τεκμηρίωσης, επιβάλλει εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, προκειμένου να φιμώσει οτιδήποτε της είναι πολιτικά αντίθετο.

Η προφυλάκιση με σκοπό την πρόληψη τέλεσης νέων αδικημάτων είναι ήδη κατοχυρωμένο και αποτελεσματικό όπλο στα χέρια της εξουσίας, μιας και της επιτρέπει να φυλακίζει τον οποιονδήποτε, με μοναδική προϋπόθεση την κατασκευή ενός κατηγορητηρίου. Έτσι, η αδικαιολόγητη παράταση της πέραν του 18μηνου προφυλάκισης, ανοίγει το δρόμο στο να ακολουθούνται παρόμοιες πρακτικές για κάθε διωκόμενο αναρχικό, για κάθε διωκόμενο πολίτη.

Υποταγμένο στις ίδιες πολιτικές σκοπιμότητες που επέβαλαν το κουρέλιασμα του, το Συμβούλιο Εφετών που αναγκάστηκε ν’ αποφυλακίσει τον Κ. Σακκά, επέβαλε περιοριστικούς όρους  που όμοιούς τους δεν έχουμε ξαναδεί.

• Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα: όρος που επιβάλλεται παγίως.
• Εμφάνιση κάθε βδομάδα και συγκεκριμένα κάθε Δευτέρα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του: συνήθως βάζουν ανά δεκαπενθήμερο.
• Χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ: ποσό απλά εξοντωτικό.
• Υποχρεωτική διαμονή στη διεύθυνση κατοικίας του: προκλητικός όρος που παλαιότερα δεν επιβαλλόταν.
• Απαγόρευση εξόδου από την Αττική.
• Αφαίρεση διαβατηρίου και ταυτότητας : όρος που θα  έχει ως αποτέλεσμα κάθε φορά που  θα του γίνεται έλεγχος από τους μπάτσους, να περνάει κάποιες ώρες στο τμήμα, έτσι για την πλάκα τους.
• Απαγόρευση συνάντησης και κάθε μορφής επικοινωνίας με συγκατηγορουμένους του: όρος που του  στερεί το δικαίωμα να καθορίσει μαζί με τους συγκατηγορούμενούς του την υπερασπιστική τους γραμμή, γεγονός που συνιστά παραβίαση του άρθρου 6 της Ε.Σ.Δ.Α.

    Έφτασαν να επιβάλουν αυτό το αποκρουστικό πακέτο περιοριστικών όρων, υποχωρώντας μπρος στο πρωτόγνωρο κύμα  αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε εγχωρίως αλλά και διεθνώς, με αφορμή την απεργία πείνας που πραγματοποίησε.

Για να δικαιολογήσουν τους δικαστές που κουρέλιασαν το ίδιο το αστικό σύνταγμα, μετατρέποντας το 18μηνο σε 36μηνο και την πολιτική ηγεσία που παρήγγειλε αυτό το δικαστικό πραξικόπημα, αποφάσισαν την αποφυλάκισή του για λόγους υγείας!

Ο Κ. Σακκάς ποτέ του δεν αρνήθηκε τη σχέση του με τον οπλισμό που βρέθηκε, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μέλος της ε.ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, γεγονός που έχει δηλώσει και η ίδια. Τα δε όπλα που βρέθηκαν στην κατοχή του δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε καμιά προηγούμενη ενέργεια. Αυτή λοιπόν την υπόθεση της απλής οπλοκατοχής, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τη φούσκωσαν, μιας και ο τότε υπουργός ήθελε πάση θυσία να καταχωρήσει “εξάρθρωση ε.ο.” στο πολιτικό του βιογραφικό.

Η επίθεση της εξουσίας προσωποποιείται στον Κ. Σακκά, αλλά στην ουσία στοχεύει προς όλους τους αντιστεκόμενους ανθρώπους. Γιατί κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να παραιτηθούν, και συνεχίζουν να παλεύουν με όποιο κόστος έχουν οι επιλογές τους και όποιο ρίσκο έχουν οι αποφάσεις τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

LOCOS DEL PUEBLO

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.
Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.
Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.
Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.
Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν – όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της – πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.
Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση – παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση – αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε – όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε – πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν… Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον “κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία”(!).
Στις 6/4 του ’12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου – δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά – αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά – Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε – βάση του νόμου πάντα – να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).
Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.

Ουσιαστικά, οι εξοντωτικές προφυλακίσεις που επιβάλουν μία παρατεταμένη συνθήκη αιχμαλωσίας, αποτελεί αντιστάθμισμα για τα σαθρά και πρόχειρα μαγειρεμένα κατηγορητήρια, τα οποία ότι και να κάνουν, αδυνατούν να αποτρέψουν το “ξεφούσκωμα” τους στις δικαστικές αίθουσες παρά το ειδικό καθεστώς που τις χαρακτηρίζει (από κάθε άποψη). Όποιος έχει περάσει απ’ αυτές έστω και για λίγο, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
Είναι ξεκάθαρη πλέον η τακτική τους και προδίδει την εκδικητική τους σκοπιμότητα. Ναι είναι αλήθεια, το κράτος εκδικείται τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τους εκδικείται αλλά ποτέ δεν τους αναγνωρίζει. Ποτέ δεν το έκανε άλλωστε. Πράκτορες και προδότες τότε, τρομοκράτες και εχθρός της κοινωνίας τώρα.
Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα, διανύει μεταπολιτευτικά την κρισιμότερη και ασταθέστερη περίοδο, εξαιτίας των εγχώριων συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Είναι επίσης γεγονός πως η καταστολή και γενικά η αυταρχική στάση του κράτους, είναι το “τελευταίο χαρτί” που έχει στα χέρια του, προκειμένου να διασφαλίσει την υποτελή κοινωνική ειρήνη και το να αποτρέψει, η γενικευμένη αντίδραση να εκφραστεί με οργανωμένες και ουσιαστικότερες εξεγερτικές μορφές.
Ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών έχει ομολογήσει πως πρώτη φορά καλείται κυβέρνηση να εφαρμόσει τόσο ακραία μέτρα σε περίοδο ειρήνης.
Οι νόμοι οι οποίοι ανέκαθεν εκφράζανε τη βούληση των ισχυρών, σήμερα δεν αρκούν για τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος μπροστά σ’ αυτά που καλούνται να διεκπεραιώσουν υπηρετώντας το.

Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου…
Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.

“Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής”.

Πάμπλο Νερούντα

Σακκάς Κώστας

A΄ πτέρυγα Κορυδαλλού